آثار شهید مطهری، در پی تربیت متعبدان عاقل و عاقلان متعبد است.

ایمان و تعبد شهید مطهری در عین عقلانیت و بهره جستن از تفکر و اندیشه، از دیگر ویژگی های بارز شهید مطهری است؛ به گونه ای که در آثار و سیره ی عملی ایشان، هیچ کدام، دیگری را تحت الشعاع قرار نمی دهد.^۱

شهید مطهری، در مباحث نشان داد که تعبد، مساوی با تعصب و بی منطقی نیست؛ علمی بودن، بی دینی و اباحه گری را به دنبال نخواهد داشت. در سراسر آثار ایشان، نقد و چون و چرا و پرسش به چشم می خورد. او مسائل را آگاهانه تحلیل می کرد و نمی خواست که دیگران هم چیزی را چشم بسته بپذیرند؛ در عین حال که سرشار از ایمان و باور دینی بود، خود و دیگران را مستدلاً مم به رعایت جزئی ترین دستورات دینی می نمود.^۱

«[مطهری] هم عالم بود، هم بسیار مؤمن، هم به ایمان خود یقین داشت و هم اعتماد به نفس داشت.»^۲

^{۱- کتاب بینش مطهر، ص۳۴}

^{۲-استاد شهید در نگاه ولایت،انتشارات بینش مطهر،ص ۶۲.}