استثمار یعنی چیدن میوه دیگری.

هرکس وجودش مثل یک درخت پرمیوه است. میوه درخت وجود هر کسی، یعنی محصول کار و فکرش، محصول فعالیتش، محصول ارزشش، باید مال خودش باشد. وقتی افرادی کاری می کنند که محصول درخت وجود دیگران را به خودشان تعلق می دهند و میوه های وجود آنها را می چینند، می گویند این فرد، فرد دیگر را استثمار کرده است.^۱

۱-کتاب آزادی انسان، انتشارات بینش مطهر.استاد مرتضی مطهری .ص 22.